Εγκύκλιος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση

"Από την αρχή της προετοιμασίας της Πολιτιστικής Επανάστασης η ομάδα στελεχών που είχε αναλάβει την ευθύνη προώθησης της απόφασης κάνει τα πάντα για να εμποδίσει το ξέσπασμα της ΜΠΠΕ. Τρεις μήνες αργότερα η ΚΕ του ΚΚΚ διαλύει την ομάδα που υπονομεύει την ΠΕ και διορίζει μια νέα και στις 16 Μάη εκδίδει την «Εγκύκλιο» η οποία αποτέλεσε ένα σοβαρό βήμα που μαζί με τα 16 Σημεία (1η Αυγούστου 1966) της ΚΕ του ΚΚΚ αποτελούν το πολιτικό πλαίσιο της Πολιτιστικής Επανάστασης." Από κείμενο για τη Μ.Π.Π.Ε. του Γρ. Κωνσταντόπουλου με τίτλο Η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση θα εμπνέει για πάντα την πάλη των αγωνιζόμενων λαών που γράφτηκε το Μάη του 2011 για την Προλεταριακή Σημαία.
Τα 16 Σημεία τα έχουμε ήδη δημοσιεύσει εδώ:  Απόφαση στα 16 σημεία της ΚΕ του ΚΚ Κίνας (1.10.1966).

Εγκύκλιος

της Κεντρικής Επιτροπής

του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας

για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση

16 Μάη 1966

Προς όλα τα περιφερειακά γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής, τις νομαρχιακές, δημοτικές κομματικές επιτροπές και τις κομματικές επιτροπές αυτόνομων περιοχών, τα τμήματα και τις επιτροπές υπό την Κεντρική Επιτροπή, όλες τις ομάδες ηγετικών μελών σε κομματικές επιτροπές κυβερνητικών τμημάτων και λαϊκών οργανώσεων και το Γενικό Πολιτικό Τμήμα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού:

Μάο, Η τακτική της πάλης εναντίον του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού

Από το ιστολόγιο waltendegewalt όπου και παραπέμπουν τα πολλά λινκ του κειμένου.
Από τις σημειώσεις του κειμένου:

Αυτό το κείμενο είναι εισήγηση στη σύσκεψη των αγωνιστών τού Κόμματος στο Ουαγιαοπάο [Wayaopao] στα βόρεια τού Σενσί [Shensi] ύστερα από τη συνεδρίαση τού πολιτικού γραφείου τής Κεντρικής Επιτροπής τού κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος, που είχε γίνει στην ίδια πόλη το Δεκέμβριο τού 1935. Σ’ αυτή τη συνεδρίαση τού πολιτικού γραφείου — πού ήταν μια εξαιρετικά σημαντική συνεδρίαση τού ηγετικού κέντρου τού Κόμματος — έγινε κριτική τής λαθεμένης γνώμης που υπήρχε τότε μέσα στο κόμμα, πως η κινεζική εθνική αστική τάξη θα ήταν ανίκανη να παλέψει, συμμαχώντας με τούς εργάτες και τους αγρότες, εναντίον τού ιαπωνικού ιμπεριαλισμού. Επίσης, σ’ αυτή τη συνεδρίαση αποφάσισαν να υιοθετήσουν την τακτική τού ενωμένου εθνικού μετώπου.

Μάο, Φιλοσοφικά Θέματα

Συζήτηση για θέματα φιλοσοφίας, σελ. 7
Συζήτηση για το άρθρο του Σακάτα, σελ. 27
Λόγος στο Χανκόου, σελ. 35
Από που προέρχονται οι σωστές ιδέες, σελ 43
Λόγος στους εργάτες της μουσικής, σελ. 47
Παραδείγματα διαλεχτικής, σελ. 55

Λένιν - Φρίντριχ Ένγκελς

Στις 5 του Αυγούστου 1895 με το νέο ημερολόγιο (24 του Ιούλη) πέθανε στο Λονδίνο ο
Φρίντριχ Ένγκελς. Ύστερα από το φίλο του Καρλ Μαρξ που πέθανε το 1833, ο Ένγκελς ήταν ο πιο
επιφανής επιστήμονας και δάσκαλος του διεθνούς προλεταριάτου σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Από τότε που η τύχη το έφερε να ανταμώσουν ο Καρλ Μαρξ με τον Φρίντριχ Ένγκελς, το έργο
ζωής και των δύο φίλων έγινε κοινή τους υπόθεση. Συνεπώς, για να καταλάβει κανείς τι έκανε ο Φρίντριχ Ένγκελς για το προλεταριάτο, πρέπει ν’ αφομοιώσει καλά τη σημασία της διδασκαλίας και της δράσης του Μαρξ στην ανάπτυξη του σύγχρονου εργατικού κινήματος.

Λένιν: δύο άρθρα για τη Κομμούνα

Στη Μνήμη της Κομμούνας
Πέρασαν 40 χρόνια από τον καιρό της ανακήρυξης της Παρισινής Κομμούνας. Σύμφωνα με
τα καθιερωμένα, το γαλλικό προλεταριάτο τίμησε με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις τη μνήμη των
αγωνιστών της επανάστασης της 18 Μάρτη 1871 και στο τέλος του Μάη θα καταθέσει ξανά
στεφάνια στους τάφους των κομμουνάρων που εκτελέστηκαν, των θυμάτων της φοβερής
«βδομάδας του Μάη» κι επάνω στους τάφους τους θα δώσει και πάλι όρκο να παλέψει ακούραστα
ως τον πλήρη θρίαμβο των ιδεών τους, ως την πλήρη αποπεράτωση του έργου που άφησαν
κληρονομιά. Αλλά γιατί το προλεταριάτο, όχι μόνο το γαλλικό, αλλά και όλου του κόσμου, τιμά
στο πρόσωπο των αγωνιστών της παρισινής Κομμούνας τους προδρόμους του; Και ποια είναι η
κληρονομιά της Κομμούνας;
Η Κομμούνα γεννήθηκε αυθόρμητα: Κανένας δεν την είχε προετοιμάσει συνειδητά και
σχεδιασμένα.

Λένιν: Για τα "αριστερά" παιδιαρίσματα και το μικροαστισμό

Από τις εκδόσεις Πρόγκρες, το 1985.

Λένιν: Σοσιαλισμός και θρησκεία

Όλη η σύγχρονη κοινωνία είναι θεμελιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση των τεράστιων
μαζών της εργατικής τάξης από μια μηδαμινή μειοψηφία του πληθυσμού, που ανήκει στις τάξεις των γαιοκτημόνων και των κεφαλαιοκρατών*. Η κοινωνία αυτή είναι δουλοκτητική, γιατί οι “ελεύθεροι” εργάτες, που όλη τους τη ζωή δουλεύουν στο κεφάλαιο, “έχουν δικαίωμα” μόνο σε τόσα μέσα ύπαρξης όσα είναι απαραίτητα για τη συντήρηση δούλων που παράγουν κέρδος, για την εξασφάλιση και την διαιώνιση της κεφαλαιοκρατικής δουλείας.
Η οικονομική καταπίεση των εργατών προκαλεί και γεννάει αναπόφευκτα κάθε είδους
πολιτική καταπίεση, κοινωνική ταπείνωση, εξαγρίωση και συσκότιση της πνευματικής και ηθικής
ζωής των μαζών. Οι εργάτες μπορούν να πετύχουν περισσότερη είτε λιγότερη πολιτική ελευθερία
με σκοπό τη διεξαγωγή του αγώνα για την οικονομική τους απελευθέρωση, καμμιά όμως ελευθερία
δε θα τους απαλλάξει από την αθλιότητα, την ανεργία και την καταπίεση, όσο δε θα έχει
αποτιναχτεί η εξουσία του κεφαλαίου.

Λένιν: Η Επαναστασή Μας (Σχετικά με τα σχόλια του N. Sukhanov)

I
Πρόσφατα έριχνα ματιές μέσα στα σχόλια του Sukhanov για την επανάσταση. Aυτό που
φαίνεται κατά το πλείστον είναι η σχολαστικότητα όλων των ασήμαντων-αστών Δημοκρατών μας
και όλων των ηρώων της Δευτέρας Διεθνούς. Εκτός από το γεγονός ότι είναι όλοι υπερβολικά
δειλοί,ώστε όταν έρχονται στη παραμικρή απόκλιση από το Γερμανικό μοντέλο [ του
Σοσιαλισμού ] ακόμα και οι καλύτεροι από αυτούς οπλίζουν τους εαυτούς τους με επιφυλάξεις -
εκτός από αυτό το χαρακτηριστικό, που είναι κοινό σε όλους τους ασήμαντους-αστούς Δημοκράτες
και έχει εμφανιστεί άφθονα από αυτούς σε ολόκληρη την επανάσταση,αυτό που φαίνεται είναι η
δουλική απομίμηση τους του παρελθόντος.

ΛΕΝΙΝ: «Επαγρύπνηση, επιφυλακτικότητα και αντοχή, σύντροφοι!

Ο λόγος που εκφώνησε ο Λένιν στις 15 Ιουλίου 1918 ενώπιον της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής, με αφορμή το αίτημα της γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με τη φρούρηση της πρεσβείας της στη Μόσχα, του έδωσε την ευκαιρία να καυτηριάσει την πολιτική των αριστερών σοσιαλεπαναστατών καθώς η διαμάχη οδηγούσε το νέο κράτος ταχύτατα στον εμφύλιο πόλεμο.

Σύντροφοι, η Σοβιετική Δημοκρατία μας δεν μπορεί να διαμαρτύρεται για οιανδήποτε έλλειψη
πολιτικών κρίσεων και αιφνίδιων πολιτικών αλλαγών. Άσχετο πόσο απλές, πόσο στοιχειώδεις είναι όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (και δεν μπορούν, φυσικά, να νιώθουν άνετα πλάι- πλάι με τη Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία), σε μια κατάσταση όπως αυτή την οποία την παρούσα στιγμή διερχόμαστε, με τον πόλεμο να συνεχίζεται ακόμη στην προηγούμενή του κλίμακα, οι καταφανώς κυρίαρχες δυνάμεις, ο συνεταιρισμός των δύο ιμπεριαλιστικών ομάδων, εξακολουθεί να προκαλεί πολιτική κρίση και τα παρόμοια. Αναφορικά με ένα τέτοιο γεγονός, το οποίο είτε προσομοιάζει είτε είναι μια πραγματική πολιτική κρίση, έχω να σας κάνω μια ανακοίνωση.

Λένιν - Γράμματα για την τακτική

«Η διδασκαλία μας δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για δράση», έτσι έλεγαν πάντα ο Μαρξ και
ο Ενγκελς, που δίκαια ειρωνεύονταν την αποστήθιση και την απλή επανάληψη «διατυπώσεων»,
ικανών στην καλύτερη περίπτωση μόνο να προδιαγράφουν τα γενικά καθήκοντα, που
τροποποιούνται αναπόφευκτα από τη συγκεκριμένη οικονομική και πολιτική κατάσταση της κάθε
ιδιαίτερης περιόδου του ιστορικού προτσές.
Από ποια λοιπόν αντικειμενικά γεγονότα, με ακρίβεια διαπιστωμένα, πρέπει να καθοδηγείται
σήμερα το κόμμα του επαναστατικού προλεταριάτου για τον καθορισμό των καθηκόντων και των
μορφών της δράσης του;