ΜΑΟ: Ο ανόητος γέρος που μετακίνησε τα βουνά [1]

[11 Ιουνίου 1945]

Μάο Τσετούγκ, Εκλεκτά Έργα, τ. 3

Είχαμε ένα πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Έχουμε κάνει τρία πράγματα. Πρώτον, αποφασίσαμε για τη γραμμή του κόμματός μας, δηλαδή να κινητοποιήσουμε τολμηρά τις μάζες και να επεκτείνουμε τις λαϊκές δυνάμεις, έτσι ώστε, υπό την καθοδήγηση του κόμματός μας, να νικήσουν τους επιτιθέμενους Γιαπωνέζους, να ελευθερώσουν ολόκληρο το λαό και να χτίσουν μια νεοδημοκρατική Κίνα. Δεύτερον, υιοθετήσαμε το νέο πρόγραμμα του κόμματος. Τρίτον, εκλέξαμε το νέο καθοδηγητικό σώμα του κόμματος, την Κεντρική Επιτροπή. Από εδώ και στο εξής, το καθήκον μας είναι να οδηγήσουμε όλα τα μέλη στην εφαρμογή της κομματικής γραμμής. Το συνέδριό μας υπήρξε συνέδριο νίκης και ενότητας. Οι αντιπρόσωποι έκαναν θαυμάσιες παρατηρήσεις στις τρεις εισηγήσεις. Πολλοί σύντροφοι προχώρησαν σε αυτοκριτική· με σκοπό την ενότητα, η οποία επιτεύχθηκε μέσω της αυτοκριτικής. Το συνέδριο αυτό αποτελεί υπόδειγμα ενότητας, αυτοκριτικής και εσωκομματικής δημοκρατίας.

Όταν τελειώσει το συνέδριο, πολλοί σύντροφοι θα φύγουν για τις θέσεις τους και για τα διάφορα πολεμικά μέτωπα. Σύντροφοι, όπου κι αν πάτε, θα πρέπει να προπαγανδίζετε τη γραμμή του συνεδρίου και μέσω των μελών του κόμματος, εξηγείστε την στις πλατιές μάζες.
Με τον προπαγανδισμό της γραμμής του συνεδρίου, σκοπός μας είναι να οικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη σε ολόκληρο το κόμμα και σε όλο το λαό για το σίγουρο θρίαμβο της επανάστασης. Πρέπει πρώτα να ενισχύσουμε την πολιτική συνείδηση της πρωτοπορίας, έτσι ώστε με αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο για τις θυσίες να υπερβούν κάθε δυσκολία για την επίτευξη της νίκης. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό· πρέπει να δυναμώσουμε την πολιτική συνείδηση ολόκληρου του λαού, έτσι ώστε να μπορεί με θέληση και διάθεση να παλέψει μαζί μας για τη νίκη. Θα πρέπει να οπλιστεί ολόκληρος ο λαός με την πεποίθηση ότι η Κίνα δεν ανήκει στους αντιδραστικούς, αλλά στον κινεζικό λαό. Υπάρχει ένας αρχαίος κινεζικός μύθος που λέγεται «Ο ανόητος γέρος που μετακίνησε τα βουνά». Μιλάει για έναν γέρο που ζούσε στη βόρεια Κίνα πολύ πολύ παλιά και ήταν γνωστός ως ο Ανόητος Γέρος του Βόρειου Όρους. Το σπίτι του κοίταζε προς το νότο και απέναντι από την πόρτα βρίσκονταν οι δύο βουνοκορφές, Ταιχάγκ και Γουάγκγου, εμποδίζοντας την είσοδο. Φώναξε τους γιους του και με την τσάπα στο χέρι, με μεγάλη αποφασιστικότητα, άρχισαν να σκάβουν αυτά τα βουνά. Ένας άλλος ψαρομάλλης, γνωστός ως ο Σοφός Γέρος, τους είδε και τους είπε υποτιμητικά, «πόσο χαζό είναι αυτό που κάνετε! Είναι αδύνατον εσείς οι λίγοι να σκάψετε αυτά τα δύο τεράστια βουνά». Ο Ανόητος Γέρος απάντησε, «όταν πεθάνω, θα συνεχίσουν οι γιοι μου· όταν πεθάνουν θα συνεχίσουν οι εγγονοί μου και μετά οι γιοι τους και οι εγγονοί τους, κι έτσι μέχρι την αιωνιότητα. Όσο ψηλά κι αν είναι τα βουνά δεν μπορούν να γίνουν ψηλότερα και με κάθε σκάψιμο που κάνουμε θα μικραίνουν. Γιατί να μην μπορούμε να τα καθαρίσουμε;» Αφού έδειξε ότι είναι λάθος η άποψη του Σοφού Γέρου, συνέχισε να σκάβει καθημερινά, αμετακίνητος στην πεποίθησή του. Ο θεός συγκινήθηκε από αυτό και έστειλε δύο αγγέλους που μετακίνησαν στην πλάτη τους τα βουνά. Σήμερα δύο μεγάλα βουνά στέκονται σαν θανάσιμο βάρος στον κινεζικό λαό. Το ένα είναι ο ιμπεριαλισμός και το άλλο είναι ο φεουδαλισμός. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει αποφασίσει, εδώ και καιρό, να τους ξεριζώσει. Πρέπει να επιμείνουμε και να δουλέψουμε ασταμάτητα, έτσι και εμείς θα αγγίξουμε την καρδιά του θεού. Ο θεός μας δεν είναι άλλος από τις μάζες του κινεζικού λαού. Εάν σταθούν και σκάψουν μαζί μας, γιατί να μην μπορούν να απομακρυνθούν αυτά τα δύο βουνά;
Χθες, σε συζήτηση με δύο Αμερικανούς που έφευγαν για τις ΗΠΑ, είπα ότι η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να μας υποσκάψει και αυτό δεν θα το επιτρέψουμε. Είμαστε αντίθετοι στην πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, που υποστηρίζει τον Τσιαγκ Καϊσέκ ενάντια στους κομμουνιστές. Πρέπει όμως να κάνουμε μια διάκριση, πρώτον μεταξύ του λαού των ΗΠΑ και της κυβέρνησης του και δεύτερον μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση, μεταξύ αυτών που διαμορφώνουν την πολιτική και των υπαλλήλων τους. Είπα σε αυτούς τους δύο Αμερικανούς, «πείτε σε αυτούς που διαμορφώνουν την πολιτική στην κυβέρνησή σας, ότι απαγορεύουμε σε σας τους Αμερικανούς να εισέλθετε στις απελευθερωμένες περιοχές, επειδή η πολιτική σας υποστηρίζει τον Τσιαγκ Καϊσέκ ενάντια στους κομμουνιστές και γι αυτό πρέπει να τις περιφρουρήσουμε. Μπορείτε να έρθετε στις απελευθερωμένες περιοχές, εάν ο σκοπός σας είναι να πολεμήσετε την Ιαπωνία, αλλά πρέπει πρώτα να υπάρξει συμφωνία. Δεν θα επιτρέψουμε να χώνετε τριγύρω τη μύτη σας. Από τότε που ο Πάτρικ Τζ. Χάρλευ [2] δήλωσε δημόσια ότι είναι ενάντια στη συνεργασία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, γιατί θέλετε ακόμη να έρθετε και να κυνηγάτε τη λεία σας στις απελευθερωμένες μας περιοχές;»
Η πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ, πολιτική υποστήριξης του Τσιαγκ Καϊσέκ ενάντια στους κομμουνιστές, δείχνει τη θρασύτητα των Αμερικανών αντιδραστικών. Όλες όμως οι μηχανορραφίες των αντιδραστικών, είτε Κινέζων είτε ξένων, για να αποτρέψουν τον κινεζικό λαό να νικήσει είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Οι δημοκρατικές δυνάμεις είναι σήμερα η κύρια τάση στον κόσμο, ενώ η αντίδραση έρχεται απλώς σε κόντρα. Η αντιδραστική κόντρα προσπαθεί να αναποδογυρίσει την κύρια τάση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής δημοκρατίας αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει η κύρια τάση. Σήμερα υπάρχουν ακόμη τρεις κύριες αντιθέσεις στον παλιό κόσμο, όπως επεσήμανε ο Στάλιν εδώ και καιρό: πρώτον, η αντίθεση μεταξύ προλεταριάτου και αστικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές χώρες· δεύτερον, η αντίθεση μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τρίτον, η αντίθεση μεταξύ αποικιακών και ημι-αποικιακών χωρών με τις ιμπεριαλιστικές μητροπολιτικές χώρες. [3] Αυτές οι τρεις αντιθέσεις όχι μόνο συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά γίνονται οξύτερες και εξαπλώνονται. Εξαιτίας της ύπαρξής και της ανάπτυξής τους, θα έρθει η στιγμή που θα σαρωθεί η αντιδραστική αντισοβιετική, αντικομμουνιστική και αντιδημοκρατική κόντρα που υπάρχει ακόμη.
Αυτή τη στιγμή γίνονται δύο συνέδρια στην Κίνα, το Έκτο Εθνικό Συνέδριο του Κουόμιταγκ και το Έβδομο Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Έχουν εντελώς διαφορετικούς σκοπούς: ο σκοπός του ενός είναι να διαλύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα και όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις στην Κίνα κι έτσι να ρίξει την Κίνα στο σκοτάδι· ο σκοπός του άλλου είναι να ανατρέψει τον γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του, τις κινεζικές φεουδαρχικές δυνάμεις και να χτίσει μια νεοδημοκρατική Κίνα, κι έτσι να οδηγήσει την Κίνα στο φως. Αυτές οι δύο γραμμές είναι σε σύγκρουση μεταξύ τους. Πιστεύουμε ακράδαντα, ότι με την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος και με οδηγό τη γραμμή του Έβδομου Συνεδρίου μας, ο κινεζικός λαός θα επιτύχει την ολοκληρωτική νίκη, ενώ τελικά θα αποτύχει η αντεπαναστατική γραμμή του Κουόμιταγκ.

-------------------------------------------

[1] Τελική ομιλία, κλείσιμο στο Έβδομο Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας.

[2] Ο Patrick J. Hurley, αντιδραστικός πολιτικός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, διορίστηκε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κίνα προς τα τέλη του 1944. Τον Σεπτέμβριο του 1945, υποχρεώθηκε να παραιτηθεί, επειδή η υποστήριξή του προς την αντικομμουνιστική πολιτική του Τσιαγκ Καϊσέκ προκάλεσε ισχυρή αντίδραση από τον κινεζικό λαό. Η ανοικτή δήλωση του Χάρλευ ενάντια στη συνεργασία με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έγινε στις 2 Απριλίου 1945 σε συνέντευξη Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών στην Ουάσινγκτον. Για λεπτομέρειες, βλ. «Το ζευγάρι Χάρλευ-Τσιαγκ είναι αποτυχημένο» [ελληνική έκδοση: Μάο Τσε-τουγνκ, Άπαντα, τέταρτος τόμος, Μόρφωση, Αθήνα 1960, σσ. 395-399.

[3] Βλ. Ι.Β. Στάλιν, Οι βάσεις του λενινισμού, Ιστορικές Εκδόσεις, Αθήνα 1976, σσ. 6-8.

Μετάφραση: Μανόλης Αρκολάκης