Τα 16 Σημεία τα έχουμε ήδη δημοσιεύσει εδώ: Απόφαση στα 16 σημεία της ΚΕ του ΚΚ Κίνας (1.10.1966).
Εγκύκλιος
της Κεντρικής Επιτροπής
του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας
για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση
16 Μάη 1966
Προς όλα τα περιφερειακά γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής, τις νομαρχιακές, δημοτικές κομματικές επιτροπές και τις κομματικές επιτροπές αυτόνομων περιοχών, τα τμήματα και τις επιτροπές υπό την Κεντρική Επιτροπή, όλες τις ομάδες ηγετικών μελών σε κομματικές επιτροπές κυβερνητικών τμημάτων και λαϊκών οργανώσεων και το Γενικό Πολιτικό Τμήμα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού:
Η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε να ανακαλέσει το «Περίγραμμα Έκθεσης για την Τρέχουσα Ακαδημαϊκή Συζήτηση της Ομάδας των 5, υπεύθυνης για την Πολιτιστική Επανάσταση» που εγκρίθηκε για διανομή στις 12 Φλεβάρη του 1966, να διαλύσει την «Επικεφαλής Ομάδα των 5 για την Πολιτιστική Επανάσταση» και τα γραφεία της και να στήσει μια νέα ομάδα της Πολιτιστικής Επανάστασης απευθείας κάτω από τη Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου. Το Περίγραμμα της Έκθεσης από τη λεγόμενη «Ομάδα των 5» είναι θεμελιακά λάθος. Κινείται αντίθετα στη γραμμή της σοσιαλιστικής πολιτιστικής επανάστασης, όπως αυτή ξεκίνησε από την Κεντρική Επιτροπή και το Σύντροφο Μάο Τσετούνγκ, στις κατευθυντήριες γραμμές που διατυπώθηκαν στη 10η Ολομέλεια της 8ης Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος το 1962 επάνω στο ζήτημα των τάξεων και της ταξικής πάλης στη σοσιαλιστική κοινωνία. Ενώ προσποιείται ότι συμμορφώνεται, το Περίγραμμα στην πραγματικότητα αντιτίθεται και αντιστέκεται πεισματικά στη Μεγάλη Πολιτιστική Επανάσταση που ξεκίνησε και καθοδηγήθηκε προσωπικά από το Σύντροφο Μάο Τσετούνγκ, καθώς και στις οδηγίες σχετικά με την κριτική του Γου Χαν την οποία έκανε στο συνέδριο εργασίας της Κεντρικής Επιτροπής που έγινε το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη του 1965 (δηλαδή στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στην οποία συμμετείχαν επίσης ηγετικά μέλη του Κόμματος από όλα τα περιφερειακά γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής).
Το Περίγραμμα της Έκθεσης της λεγόμενης «Ομάδας των 5» είναι στην πραγματικότητα ένα περίγραμμα αποκλειστικά του Πενγκ Τσεν. Το κατασκεύασε σύμφωνα με τις δικές του ιδέες πίσω από την πλάτη του συντρόφου Κανγκ Σενγκ, μέλους της «Ομάδας των 5» και άλλων συντρόφων. Στο χειρισμό ενός τέτοιου εγγράφου που αφορά σημαντικά ερωτήματα που επηρεάζουν συνολικά την κατάσταση της σοσιαλιστικής επανάστασης, ο Πενγκ Τσεν δε συζήτησε ούτε αντάλλαξε απόψεις μέσα στην «Ομάδα των 5». Δε ζήτησε τη γνώμη καμιάς τοπικής κομματικής επιτροπής, ούτε, όταν κατέθεσε το Περίγραμμα της Έκθεσης δεν ξεκαθάρισε ότι στελνόταν στην Κεντρική Επιτροπή για εξέταση ως επίσημο έγγραφό της και, πολύ περισσότερο, δεν πήρε την έγκριση του Συντρόφου Μάο Τσετούνγκ, Προέδρου της Κεντρικής Επιτροπής. Χρησιμοποιώντας τις πιο ακατάλληλες μεθόδους, ενήργησε αυθαίρετα, έκανε κατάχρηση των εξουσιών του και σφετεριζόμενος το όνομα της Κεντρικής Επιτροπής εξέδωσε βιαστικά την έκθεση σε ολόκληρο το Κόμμα.
Τα κύρια λάθη του Περιγράμματος της Έκθεσης είναι τα εξής:
1. Κινούμενο από μια αστική σκοπιά και την αστική κοσμοαντίληψη και την εκτίμησή της για την κατάσταση και τη φύση της τρέχουσας ακαδημαϊκής κριτικής, το Περίγραμμα αντιστρέφει εντελώς τη σχέση ανάμεσα στον εχθρό και σ' εμάς, βάζοντας τον ένα στη θέση του άλλου. Η χώρα μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε έκρηξη της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης που σφυροκοπά όλες τις παρακμιακές ιδεολογικές και πολιτιστικές θέσεις που έχει ακόμη η αστική τάξη και τα απομεινάρια της φεουδαρχίας. Αντί να ενθαρρύνει θαρρετά ολόκληρο το Κόμμα να ξεσηκώσει τις πλατιές μάζες των εργατών, αγροτών και στρατιωτών και τους αγωνιστές της προλεταριακής κουλτούρας να μπορέσουν να συνεχίσουν να ορμούν μπροστά, το Περίγραμμα κάνει ό,τι μπορεί για να στρέψει το κίνημα προς τα δεξιά. Χρησιμοποιώντας ασαφή, αντιφατική και υποκριτική γλώσσα, αποκρύπτει την οξεία ταξική πάλη που λαμβάνει χώρα στο πολιτιστικό και ιδεολογικό μέτωπο. Συγκεκριμένα, αποκρύπτει το στόχο αυτής της μεγάλης πάλης, που είναι να κριτικάρει και να αποκηρύξει τον Γου Χαν και τον υπολογίσιμο αριθμό άλλων αντικομματικών και αντισοσιαλιστών εκπροσώπων της αστικής τάξης (υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι στην Κεντρική Επιτροπή, στο Κόμμα, την κυβέρνηση και σε άλλα τμήματα, τόσο σε κεντρικό όσο και σε νομαρχιακό και δημοτικό επίπεδο και επίπεδο αυτόνομων περιοχών). Αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά του γεγονότος που επανειλημμένα επεσήμανε ο Πρόεδρος Μάο, δηλαδή, ότι το σημείο κλειδί στο θεατρικό του Γου Χαν «Ο Χάι Τζούι απολύθηκε» είναι το ερώτημα της απομάκρυνσης από το όργανο, το Περίγραμμα συγκαλύπτει τη σοβαρή πολιτική φύση της πάλης.
2. Το Περίγραμμα παραβιάζει τη βασική μαρξιστική θέση ότι οποιαδήποτε ταξική πάλη είναι πολιτική πάλη. Όταν το Τύπος άρχισε να θίγει τα πολιτικά ζητήματα γύρω από το «Ο Χάι Τζούι απολύθηκε» του Γου Χαν, οι συγγραφείς του Περιγράμματος έφτασαν στο σημείο να πουν: «Η συζήτηση στον Τύπο δεν έπρεπε να περιορίζεται στα πολιτικά ερωτήματα, αλλά θα έπρεπε να μπει εξολοκλήρου στα διάφορα σχετικά ακαδημαϊκά και θεωρητικά ερωτήματα». Όσον αφορά την κριτική του Γου Χαν, διακήρυξαν με διάφορες αφορμές ότι είναι ανεπίτρεπτο να χειρίζεσαι την καρδιά του ζητήματος, δηλαδή την απόλυση των δεξιών οπορτουνιστών στην ολομέλεια του Λουσάν το 1959 και την αντίθεση του Γου Χαν και άλλων απέναντι στο Κόμμα και το σοσιαλισμό. Ο Σύντροφος Μάο Τσετούνγκ μας λέει συχνά ότι η ιδεολογική πάλη ενάντια στην αστική τάξη είναι μια παρατεταμένη ταξική πάλη που δεν μπορεί να λυθεί βγάζοντας βιαστικά πολιτικά συμπεράσματα. Ωστόσο, ο Πενγκ Τσεν διέσπειρε εσκεμμένα φήμες, λέγοντας σε πολλούς ότι ο Πρόεδρος Μάο πίστευε πως τα πολιτικά συμπεράσματα επάνω στην κριτική του Γου Χαν θα μπορούσαν να εξαχθούν ύστερα από δύο μήνες. Ο Πενγκ Τσεν είπε επίσης ότι τα πολιτικά ζητήματα θα μπορούσαν να συζητηθούν ύστερα από δύο μήνες. Σκοπός του ήταν να καναλιζάρει την πολιτική πάλη στο επίπεδο του πολιτισμού στη λεγόμενη καθαρή ακαδημαϊκή συζήτηση που τόσο συχνά υποστηρίζεται από την αστική πολιτική και να αρνηθεί να δώσει έμφαση στην προλεταριακή πολιτική.
3. Το Περίγραμμα δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό που αποκαλεί «πλατύ άνοιγμα». Αλλά χρησιμοποιώντας ένα πονηρό τέχνασμα διαστρέφει χονδροειδώς την πολιτική του «πλατιού ανοίγματος» που ανέπτυξε ο Πρόεδρος Μάο Τσετούνγκ στο Εθνικό Συνέδριο του Κόμματος για την Προπαγανδιστική Δουλειά το Μάρτη του 1957 και αναιρεί το ταξικό περιεχόμενο του «πλατιού ανοίγματος». Αντιμετωπίζοντας αυτό το ερώτημα ο Σύντροφος Μάο Τσετούνγκ επεσήμανε: «Πρέπει ακόμη να διεξαγάγουμε μια παρατεταμένη πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τη μικροαστική ιδεολογία. Είναι λάθος να μην το καταλαβαίνουμε αυτό και να παραιτούμαστε από την ιδεολογική πάλη. Όλες οι εσφαλμένες ιδέες, όλα τα δηλητηριώδη αγριόχορτα, όλα τα φαντάσματα και τα τέρατα πρέπει να υπόκεινται σε κριτική. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να διαδίδονται ανεξέλεγκτα». Ο Σύντροφος Μάο Τσετούνγκ είπε επίσης: «Το να “ανοίγουμε πλατιά” σημαίνει να αφήνουμε όλο το λαό να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του ώστε να τολμούν να μιλάνε, να τολμούν να ασκούν κριτική, να τολμούν να αντιπαρατίθενται». Αυτό το Περίγραμμα ωστόσο, παρουσιάζει το «πλατύ άνοιγμα» ως ενάντιο στην έκθεση της αστικής αντιδραστικής πλευράς από το προλεταριάτο. Αυτό που εννοεί με το «πλατύ άνοιγμα» είναι η αστική φιλελευθεροποίηση, η οποία θα επέτρεπε μόνο στην αστική τάξει να «ανοίγεται πλατιά», αλλά δεν θα επέτρεπε στο προλεταριάτο να «ανοίγεται πλατιά» και να αντεπιτίθεται. Με άλλα λόγια, είναι μια ασπίδα προστασίας για τέτοιους αντιδραστικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης όπως ο Γου Χαν. Το «πλατύ άνοιγμα» σε αυτό το Περίγραμμα είναι ενάντια στη σκέψη Μάο Τσετούνγκ και ικανοποιεί τις ανάγκες της αστικής τάξης.
4. Αμέσως μόλις αρχίσαμε την αντεπίθεση ενάντια στης ξέφρενες επιθέσεις της αστικής τάξης, οι συγγραφείς του Περιγράμματος έθεσαν το σύνθημα: «όλοι είναι ίσοι μπροστά στην αλήθεια». Αυτό είναι ένα αστικό σύνθημα. Αναιρώντας εντελώς την ταξική φύση της αλήθειας, χρησιμοποιούν αυτό το σύνθημα για να προστατέψουν την αστική τάξη και να εναντιωθούν στο προλεταριάτο, να εναντιωθούν στο μαρξισμό-λενινισμό και να εναντιωθούν στη σκέψη Μάο Τσετούνγκ. Στην πάλη ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, ανάμεσα στην αλήθεια του μαρξισμού και την πλάνη της αστικής τάξης και όλων των εκμεταλλευτριών τάξεων, είτε ο άνεμος της Ανατολής επικρατεί του ανέμου της Δύσης είτε ο άνεμος της Δύσης επικρατεί του ανέμου της Ανατολής και δεν υπάρχει απολύτως καμιά ισότητα. Μπορεί να επιτραπεί οποιαδήποτε ισότητα σε τέτοια βασικά ερωτήματα όπως η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, η δικτατορία του προλεταριάτου επί της αστικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου στο εποικοδόμημα, συμπεριλαμβανομένων όλων των διάφορων πεδίων του πολιτισμού, και οι συνεχιζόμενες προσπάθειες του προλεταριάτου να ξεχορταριάσει εκείνους τους εκπροσώπους της αστικής τάξης που έχουν τρυπώσει στο Κομμουνιστικό Κόμμα και που κυματίζουν «κόκκινες σημαίες» για να αντιτεθούν στην κόκκινη σημαία; Για δεκαετίες, οι σοσιαλδημοκράτες της παλιάς γραμμής και για πάνω από δέκα χρόνια οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές ποτέ δεν επέτρεψαν την προλεταριακή ισότητα με την αστική τάξη. Αρνούνται εντελώς ότι οι μερικές χιλιάδες χρόνια της ανθρώπινης Ιστορίας είναι μια Ιστορία ταξικής πάλης. Αρνούνται εντελώς την ταξική πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, την προλεταριακή επανάσταση ενάντια στην αστική τάξη και τη δικτατορία του προλεταριάτου πάνω στην αστική τάξη. Αντιθέτως, είναι πιστοί υπηρέτες της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Μαζί με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό είναι προσκολλημένοι στην αστική ιδεολογία της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης του προλεταριάτου και στο καπιταλιστικό σύστημα και αντιτίθενται στη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία και το σοσιαλιστικό σύστημα. Είναι ένα μάτσο αντεπαναστάτες ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα και το λαό. Η πάλη τους ενάντιά μας είναι ζωής και θανάτου και δεν τίθεται ζήτημα ισότητας. Επομένως, η δική μας πάλη ενάντιά τους επίσης δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά πάλη ζωής και θανάτου και η σχέση μας μαζί τους δεν μπορεί να είναι σχέση ισότητας. Αντιθέτως, είναι μια σχέση μιας τάξης που καταπιέζει μια άλλη, δηλαδή δικτατορία του προλεταριάτου πάνω στην αστική τάξη. Δεν μπορεί να υπάρξει κανένα άλλο είδος σχέσης, όπως μια λεγόμενη σχέση ισότητας ή ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα σε εκμεταλλεύτριες και εκμεταλλευόμενες τάξεις ή ευγένεια και μεγαλοψυχία.
5. Το Περίγραμμα αναφέρει: «Είναι απαραίτητο όχι μόνο να νικήσουμε την άλλη πλευρά πολιτικά, αλλά επίσης να την ξεπεράσουμε πραγματικά και να τη νικήσουμε σε ένα ευρύ φάσμα με ακαδημαϊκά και επαγγελματικά πρότυπα». Αυτή η αντίληψη που δεν κάνει κανέναν ταξικό διαχωρισμό επάνω σε ακαδημαϊκά ζητήματα είναι επίσης πολύ λάθος. Η αλήθεια επάνω στα ακαδημαϊκά ερωτήματα, η αλήθεια του μαρξισμού-λενινισμού, της σκέψης Μάο Τσετούνγκ -που το προλεταριάτο έχει κατανοήσει- έχει ήδη κατά πολύ ξεπεράσει και νικήσει την αστική τάξη. Η ανάπτυξη στο Περίγραμμα δείχνει ότι οι συγγραφείς του επιδοκιμάζουν τις λεγόμενες ακαδημαϊκές αρχές της αστικής τάξης και προσπαθούν να ενισχύσουν το κύρος τους και ότι μισούν και καταστέλλουν τις νέες αγωνιστικές δυνάμεις που εκπροσωπούν το προλεταριάτο στους ακαδημαϊκούς κύκλους.
6. Ο Πρόεδρος Μάο συχνά λέει ότι δεν υπάρχει οικοδόμηση χωρίς καταστροφή. Καταστροφή σημαίνει κριτική και απόρριψη. Σημαίνει επανάσταση. Απαιτεί λογική ανάλυση των πραγμάτων, που είναι οικοδόμηση. Βάλε μπροστά την καταστροφή και στην πορεία θα έχεις οικοδόμηση. Ο μαρξισμός-λενινισμός, η σκέψη Μάο Τσετούνγκ δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν σταθερά στην πορεία της πάλης για καταστροφή της αστικής ιδεολογίας. Αυτό το Περίγραμμα ωστόσο, επισημαίνει ότι «χωρίς οικοδόμηση δεν μπορεί να υπάρχει καμία πραγματική και ενδελεχής καταστροφή». Αυτό ισοδυναμεί με απαγόρευση της καταστροφής της αστικής ιδεολογίας και απαγόρευση της οικοδόμησης της προλεταριακής ιδεολογίας. Είναι διαμετρικά αντίθετο στη σκέψη Μάο Τσετούνγκ. Κινείται ενάντια στην επαναστατική πάλη που έχουμε διεξαγάγει στο πολιτιστικό μέτωπο για τη δραστήρια καταστροφή της αστικής ιδεολογίας. Και ισοδυναμεί με απαγόρευση του προλεταριάτου να κάνει οποιαδήποτε επανάσταση.
7. Το Περίγραμμα αναφέρει ότι «δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως ακαδημαϊκοί τύραννοι που συμπεριφέρονται πάντα αυθαίρετα και προσπαθούν να κυριεύσουν το λαό με την ισχύ τους» και ότι «πρέπει να προφυλασσόμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε τάση ακαδημαϊκών εργατών της αριστεράς να πάρουν το δρόμο των αστών ειδικών και των ακαδημαϊκών τυράννων». Τι εννοείται πραγματικά με τον όρο «ακαδημαϊκοί τύραννοι»; Ποιοι είναι οι «ακαδημαϊκοί τύραννοι»; Δεν πρέπει το προλεταριάτο να ασκεί δικτατορία και να κυριεύει την αστική τάξη; Η ακαδημαϊκή δουλειά του προλεταριάτου δεν πρέπει να κυριεύει και να εξαλείφει εκείνη της αστικής τάξης; Και εάν η προλεταριακή ακαδημαϊκή δουλειά κυριεύει και εξαλείφει την αστική ακαδημαϊκή δουλειά, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ενέργεια «ακαδημαϊκών τυράννων»; Το Περίγραμμα στρέφει την αιχμή του δόρατός του ενάντια στην προλεταριακή αριστερά. Προφανώς, ο στόχος του είναι να χαρακτηρίσει τους μαρξιστές-λενινιστές «ακαδημαϊκούς τυράννους» και έτσι να υποστηρίξει τους πραγματικούς, αστούς ακαδημαϊκούς τυράννους και να στηρίξουν την ετοιμόρροπη μονοπωλιακή τους θέση στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι του Κόμματος που βρίσκονται στην εξουσία, που έχουν πάρει τον καπιταλιστικό δρόμο, που υποστηρίζουν τους αστούς ακαδημαϊκούς τυράννους και εκείνοι οι εκπρόσωποι των αστών που τρύπωσαν μέσα στο Κόμμα και προστατεύουν τους αστούς ακαδημαϊκούς τυράννους είναι πράγματι μεγάλοι τύραννοι του Κόμματος που έχουν σφετεριστεί το όνομα του Κόμματος, δεν έχουν επαφή με τις μάζες, δεν έχουν καθόλου παιδεία και βασίζονται αποκλειστικά στο να «συμπεριφέρονται αυθαίρετα και να προσπαθούν να κυριεύσουν το λαό με την ισχύ τους».
8. Για τους δικούς τους απώτερους σκοπούς, οι συγγραφείς του Περιγράμματος απαιτούν μια «εκστρατεία διόρθωσης» ενάντια στη συνεπή αριστερά, σε μια εσκεμμένη προσπάθεια να δημιουργήσουν σύγχυση, να θολώσουν την ταξική στοίχιση και να εκτρέψουν το λαό από το στόχο της πάλης. Ο κύριος σκοπός του σερβιρίσματος του Περιγράμματος με τόση βιασύνη ήταν να επιτεθούν στην προλεταριακή αριστερά. Έχουν ξεστρατίσει για να γεμίσουν φακέλους για την αριστερά, προσπάθησαν να βρουν κάθε είδους προσχήματα για να της επιτεθούν και είχαν την πρόθεση να εξαπολύσουν επιπλέον επιθέσεις ενάντιά της μέσω μιας «εκστρατείας διόρθωσης» με τη μάταιη ελπίδα της αποσύνθεσης των γραμμών της. Αντιστέκονται ανοιχτά στην πολιτική που αναλυτικά πρότεινε ο Πρόεδρος Μάο για προστασία και υποστήριξη της αριστεράς και για σοβαρή προσοχή στο χτίσιμο και την επέκταση των γραμμών της. Από την άλλη πλευρά, έχουν αποδώσει σ' αυτούς τους αστούς εκπρόσωπους, τους ρεβιζιονιστές και τους αποστάτες που τρύπωσαν μέσα στο Κόμμα τον τίτλο της «συνεπούς αριστεράς» και τους προφυλάσσουν. Με αυτές τις μεθόδους, προσπαθούν να πυροδοτήσουν την αλαζονεία των δεξιών αστών και να καταστρέψουν το πνεύμα της προλεταριακής αριστεράς. Είναι γεμάτοι μίσος για το προλεταριάτο και λατρεύουν την αστική τάξη. Τέτοιο είναι το πνεύμα της αδελφότητας των συγγραφέων του Περιγράμματος.
9. Σε μια περίοδο που η νεαρή και σφοδρή πάλη του προλεταριάτου ενάντια στους εκπροσώπους της αστικής τάξης στο ιδολογικό μέτωπο έχει μόλις αρχίσει και σε πολλά επίπεδα και μέρη δεν έχει καν αρχίσει -ή εάν έχει αρχίσει, οι περισσότερες εμπλεκόμενες κομματικές επιτροπές έχουν πολύ φτωχή κατανόηση του καθήκοντος της ηγεσίας σ' αυτή τη μεγάλη πάλη και η ηγεσία τους απέχει πολύ από το να είναι επιμελής και αποτελεσματική- το Περίγραμμα υπογραμμίζει ξανά και ξανά ότι η πάλη πρέπει να διεξαχθεί «υπό τη διεύθυνση», «με σύνεση», «με προσοχή» και «με την έγκριση των ενδιαφερόμενων ηγετικών φορέων». Όλο αυτό υπηρετεί το να μπουν περιορισμοί στην προλεταριακή αριστερά, να επιβληθούν ταμπού και εντολές προκειμένου να δέσουν τα χέρια τους και να βάλουν όλων των ειδών τα εμπόδια στο δρόμο της προλεταριακής πολιτιστικής επανάστασης. Με δυο λόγια, οι συγγραφείς του Περιγράμματος βιάζονται να βάλουν φρένο και να εξαπολύσουν μια εκδικητική αντεπίθεση. Όσο για τα άρθρα που γράφτηκαν από την προλεταριακή αριστερά αντικρούοντας τις αντιδραστικές αστικές «αρχές», τρέφουν πικρό μίσος ενάντια σε όσα ήδη εκδόθηκαν και καταπιέζουν εκείνα που ακόμη δεν εκδόθηκαν. Αλλά από την άλλη πλευρά, παρέχουν ελευθερία κινήσεων σε όλα τα διάφορα φαντάσματα και τέρατα που για πολλά χρόνια βρίσκονταν σε αφθονία στον Τύπο μας, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, τα βιβλία, τα εγχειρίδια, τις πλατφόρμες, τα λογοτεχνικά έργα, τον κινηματογράφο, το θέατρο, τα τραγούδια και τις ιστορίες, τις καλές τέχνες, τη μουσική, το χορό κ.λπ. και για να το κάνουν αυτό δεν υπερασπίζονται ποτέ την προλεταριακή ηγεμονία και δεν τονίζουν καμία ανάγκη έγκρισης. Η αντιπαραβολή εδώ δείχνει που πραγματικά στέκονται οι συγγραφείς του Περιγράμματος.
10. Η τωρινή πάλη επικεντρώνεται στο ζήτημα της εφαρμογής ή της αντίστασης στη γραμμή της Πολιτιστικής Επανάστασης του Συντρόφου Μάο Τσετούνγκ. Παρ' όλα αυτά, το Περίγραμμα αναφέρει: «Μέσα από αυτή την πάλη και κάτω από την καθοδήγηση της σκέψης Μάο Τσετούνγκ, θα ανοίξουμε το δρόμο για τη λύση αυτού του προβλήματος (το οποίο είναι “η ενδελεχής εκκαθάριση των αστικών ιδεών στον τομέα της ακαδημαϊκής δουλειάς”)». Ο Σύντροφος Μάο Τσετούνγκ έχει ανοίξει για το προλεταριάτο το δρόμο του πολιτιστικού και ιδεολογικού μετώπου εδώ και πολύ καιρό στα έργα του Για τη Νέα Δημοκρατία, Ομιλίες στο Φόρουμ του Γενάν για τη λογοτεχνία και την τέχνη, Γράμμα στο Θέατρο Γενάν της Όπερας του Πεκίνου έχοντας δει την παράσταση “Πως οδηγήθηκε να ακολουθήσει τους αντάρτες του Λιάνγκσαν”, Για τη σωστή διαχείριση των αντιθέσεων στους κόλπους του λαού και Ομιλία στο Εθνικό Συνέδριο του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος σχετικά με τη δουλειά προπαγάνδας. Παρ' όλα αυτά, το Περίγραμμα ισχυρίζεται ότι η σκέψη Μάο Τσετούνγκ δεν έχει ακόμη ανοίξει δρόμο για εμάς και ότι ο δρόμος πρέπει να ανοίξει εκ νέου. Χρησιμοποιώντας το λάβαρο του «κάτω από την καθοδήγηση της σκέψης Μάο Τσετούνγκ» ως προκάλυμμα, το Περίγραμμα στην πραγματικότητα επιχειρεί να ανοίξει έναν δρόμο αντίθετο στη σκέψη Μάο Τσετούνγκ, που είναι ο δρόμος του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, ο δρόμος της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Με δυο λόγια, το Περίγραμμα αντιτίθεται στη διεξαγωγή της σοσιαλιστικής επανάστασης μέχρι το τέλος, αντιτίθεται στη γραμμή της Πολιτιστικής Επανάστασης που επιδιώκει η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος με επικεφαλής το Σύντροφο Μάο Τσετούνγκ, επιτίθεται στην προλεταριακή αριστερά και προφυλάσσει την αστική δεξιά, μ' αυτόν τον τρόπο προετοιμάζει την κοινή γνώμη για την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Είναι μια αντανάκλαση της αστικής ιδεολογίας μέσα στο Κόμμα, είναι πέρα για πέρα ρεβιζιονισμός. Απέχοντας πολύ από το να είναι ένα αμελητέο ζήτημα, η πάλη ενάντια στη ρεβιζιονιστική γραμμή είναι ένα ζήτημα πρωταρχικής σημασίας, έχει ζωτική σημασία για τη μοίρα και το μέλλον του Κόμματος και της εποχής μας, για τη μελλοντική φυσιογνωμία του Κόμματος και της εποχής μας και για την παγκόσμια επανάσταση.
Οι επιτροπές του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα πρέπει να σταματήσουν αμέσως να υλοποιούν το «Περίγραμμα Έκθεσης για την Τρέχουσα Ακαδημαϊκή Συζήτηση της Ομάδας των 5, υπεύθυνης για την Πολιτιστική Επανάσταση». Όλο το Κόμμα πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες του Συντρόφου Μάο Τσετούνγκ, να κρατήσει ψηλά τη μεγάλη σημαία της Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης, να εκθέσει ενδελεχώς την αντιδραστική αστική πλευρά των λεγόμενων «ακαδημαϊκών αρχών» που αντιτίθενται στο Κόμμα και το σοσιαλισμό, να ασκήσουν ενδελεχή κριτική και να αποκηρύξουν τις αντιδραστικές αστικές ιδέες στο επίπεδο της ακαδημαϊκής δουλειάς, της εκπαίδευσης, της δημοσιογραφίας, της λογοτεχνίας και της τέχνης, των εκδόσεων και να αδράξουν την ηγεσία σε αυτούς τους τομείς του πολιτισμού. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι ταυτόχρονα απαραίτητο να γίνεται κριτική και να αποκηρύσσονται εκείνοι οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης που έχουν τρυπώσει μέσα στο Κόμμα, στην κυβέρνηση, το στρατό και σε όλους τους τομείς του πολιτισμού, να τους ξεκαθαρίσουμε ή να μεταφέρουμε κάποιους από αυτούς σε άλλες θέσεις. Πάνω απ' όλα, πρέπει να μην εμπιστευόμαστε εκείνους που έχουν αναλάβει την ηγεσία της Πολιτιστικής Επανάστασης. Στην πραγματικότητα, πολλοί από αυτούς έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν τέτοια δουλειά και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Αυτοί οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης που τρύπωσαν μέσα στο Κόμμα, την κυβέρνηση, το στρατό και σε διάφορους πολιτιστικούς κύκλους, είναι ένα μάτσο αντεπαναστάτες ρεβιζιονιστές. Όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, θα πάρουν την πολιτική εξουσία και θα μετατρέψουν τη δικτατορία του προλεταριάτου σε δικτατορία της αστικής τάξης. Κάποιους απ' αυτούς τους έχουμε δει σε βάθος, άλλους όχι. Κάποιοι έχουν ακόμη την εμπιστοσύνη μας και εκπαιδεύονται ως διάδοχοί μας, άνθρωποι όπως ο Χρουστσόφ για παράδειγμα, που ακόμη κουρνιάζουν δίπλα μας. Οι κομματικές επιτροπές όλων των βαθμίδων πρέπει να δώσουν μεγάλη προσοχή σε αυτό το ζήτημα.
Αυτή η εγκύκλιος να σταλεί, μαζί με το λαθεμένο έγγραφο που εξέδωσε η Κεντρική Επιτροπή στις 12 Φλεβάρη του 1966, μέχρι κάτω στο επίπεδο των κομματικών επιτροπών κομητειών, κομματικών επιτροπών στους πολιτιστικούς οργανισμούς και στις κομματικές επιτροπές επιπέδου συντάγματος του στρατού. Από αυτές τις επιτροπές ζητείται να συζητήσουν ποιο από τα δύο έγγραφα είναι λάθος και ποιο είναι σωστό, ζητείται η κατανόηση αυτών των εγγράφων, τα επιτεύγματα και τα λάθη τους.
τη μετάφραση για τη βιβλιοθήκη του Αντίσταση στις Γειτονιές την έκανε η Ειρήνη Βλαχοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου