Λένιν: ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ «ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΥ»

Σε μια ολόκληρη σειρά χώρες, κυρίως μικρές που στέκουν παράμερα από τον τωρινό πόλεμο,
λ.χ. στη Σουηδία, τη Νορβηγία, την Ολλανδία, την Ελβετία, ακούγονται φωνές υπέρ της
αντικατάστασης του παλιού σημείου του σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος-μίνιμουμ:
«πολιτοφυλακή» ή «εξοπλισμός του λαού» με ένα νέο: «αφοπλισμός». Στο όργανο της διεθνούς
οργάνωσης των νέων «Jugend-Internationale» («Διεθνής των Νέων») δημοσιεύτηκε στο τεύχ. 3
άρθρο της Σύνταξης υπέρ του αφοπλισμού. Στις «Θέσεις» του Ρ. Γκρίμμ πάνω στο ζήτημα του
πολέμου, που συντάχθηκαν για το συνέδριο του ελβετικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος,
βρίσκουμε μια παραχώρηση στην ιδέα του «αφοπλισμού». Στο ελβετικό περιοδικό «Neues Leben»
(«Νέα Ζωή») του 1915 η Ρόλαντ-Χόλστ τάσσεται τάχα υπέρ του «συμβιβασμού» και των δυο
αιτημάτων, δηλαδή στην πράξη υπέρ της ίδιας παραχώρησης. Στο όργανο της διεθνούς αριστεράς
«Vorbote» («Προάγγελος») δημοσιεύτηκε στο τεύχ. 2, άρθρο του ολλανδού μαρξιστή Βάινκοπ
υπέρ του παλιού αιτήματος του εξοπλισμού του λαού. Οι σκανδιναβοί αριστεροί αποδέχονται τον
«αφοπλισμό», όπως φαίνεται από τα άρθρα που δημοσιεύονται παρακάτω, αναγνωρίζοντας πότε-
πότε ότι υπάρχει σ αυτόν ένα στοιχείο πασιφισμού.

Λένιν: ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Το βασικό ζήτημα κάθε επανάστασης είναι το ζήτημα της κρατικής εξουσίας. Χωρίς το
ξεκαθάρισμα αυτού του ζητήματος δεν μπορεί να γίνει ούτε λόγος για οποιαδήποτε συνειδητή
συμμετοχή στην επανάσταση, για να μην πούμε πια για την καθοδήγησή της.
Η πιο αξιοσημείωτη ιδιομορφία της επανάστασής μας βρίσκεται στο ότι δημιούργησε μια
δυαδική εξουσία. Το γεγονός αυτό πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να το καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι. Αν δεν
το καταλάβουμε, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Πρέπει να ξέρει κανείς να συμπληρώσει και να
διορθώσει π.χ. τις παλιές «διατυπώσεις» του μπολσεβικισμού, γιατί, όπως αποδείχτηκε, ήταν γενικά
σωστές, η συγκεκριμένη όμως πραγματοποίησή τους παρουσιάστηκε διαφορετική. Για δυαδική
εξουσία κανένας δεν σκεπτόταν πρωτύτερα και ούτε μπορούσε να σκεφτεί.

Νίκος Ζαχαριάδης - ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Κατά τη κράτησή του στις φυλακές της Κέρκυρας ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραψε τέσσερα έργα. Τη μελέτη για τον Παλαμά, για τα βασικά νεολληνικά προβλήματα, το προσχέδιο για το πρόγραμμα του ΚΚΕ και τις θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ.
Αυτό το τελευταίο παραθέτουμε εδώ, όπως εκδόθηκε από την Κ.Ε. του ΚΚΕ τον Οκτώβρη του 1945.

Γράμμα Ζαχαριάδη και η απάντηση της ΜΛΟ (1967)

Το γράμμα του Ζαχαριάδη που γράφτηκε τον Μάη του 1967 προς του κομμουνιστές της Ελλάδας όπου κατέθετε τις απόψεις του για τις εξελίξεις. Τον Σεπτέμβρη υπήρξε απάντηση της Μαρξιστικής Λενινιστικής Οργάνωσης (προπομπού της ΟΜΛΕ).

Προγραμματικές και καταστατικές κατευθύνσεις της Σ.Π.Α.Κ.

Σε σύσκεψη στελεχών της Συνεπούς Αριστεράς, μέλη και στελέχη της ΕΔΑ και του ΚΚΕ στην Ελλάδα που διαχωρίστηκαν από τη ρεβιζιονιστική στροφή του ΚΚΕ που προσπάθησαν να συγκροτήσουν πολιτική κίνηση αλλά τους πρόλαβε η χούντα οπότε δε μπόρεσαν να συνεχίσουν, τον Απρίλη του 1967, ύστερα από βαθειά εξέταση της διεθνούς και εσωτερικής κατάστασης και των καθηκόντων, που στέκουν μπροστά στο αριστερό και λαϊκό κίνημα της Ελλάδας αποφασίζει την ίδρυση της Συνεπούς Πολιτικής Αριστερής Κίνησης με στόχο τη δημιουργία κόμματος. Δημοσιεύτηκε στον Λαϊκό Δρόμο ο οποίος ως εφημερίδα πρωτοκυκλοφόρησε το Γενάρη του 1967.

Γράμμος (Καλοκαίρι του 1948)

Από τον Νίκο Παπακωνσταντίνου, επικεφαλής της αριστερής-αγωνιστικής ιστοσελίδας της Σκιάθου www.sispirosi.gr και αποκλειστικά με δική του πρωτοβουλία, λάβαμε την παρακάτω, πολύ πρόσφατη ηλεκτρονική επανέκδοση ενός σπάνιου ιστορικού ντοκουμέντου του Λαϊκού μας Κινήματος. Η sispirosi.gr το δωρίζει από βάθους καρδιάς σε όλους τους αγωνιστές, σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας.
Πρόκειται για το έργο "Γράμμος, χρονογραφήματα από την εποποιία της Βόρειας Πίνδου"(1948) που έγραψε ο μαχητής δημοσιογράφος του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, Απόστολος Σπήλιος. Σας παραθέτουμε την εισαγωγή της σκιαθίτικης ιστοσελίδας που επανεξέδωσε ηλεκτρονικά αυτό το ντοκουμέντο:

Αναφορά στον Στάλιν και στα γεγονότα 1936-38

Το ζήτημα του Στάλιν και της περιόδου που αυτός ηγούνταν στη ΕΣΣΔ είναι από τα ζητήματα που απασχολούν τους πάντες ιδιαίτερα. Από το σύστημα και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του μέχρι και την Αριστερά. Ειδικά στην Αριστερά η αποκύρηξή τους και η υιοθέτηση όλων όσων ισχυρίζεται ο αντίπαλος θεωρούνταν και θεωρείται δείγμα δημοκρατικότητας, πετυχημένο πέρασμα των εξετάσεων που της υποβάλει το σύστημα για την αποδεχθεί στα πλαίσια του δημοκρατικού τόξου.
Για μας η λεγόμενη αποσταλινοποίηση σηματοδότησε ουσιαστικά την αποκομμουνιστκοποίηση του κομμουνιστικού κινήματος. Το 1956 και το 20ο συνέδριο ήταν η κατάληξη της ταξικής πάλης στη χώρα της επανάστασης και η στροφή προς τον καπιταλισμό και τον συμβιβασμό όχι μόνο του Σοβιετικού κόμματος αλλά του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Τα αποτελέσματα αυτής της ήττας των επαναστατικών δυνάμεων ζούμε σήμερα!

Για το ζήτημα της Αριστεράς

Το 1987, και αφού η έλευση του ΠΑΣΟΚ το 1981 στη κυβερνητική εξουσία δημιούργησε υπαρξιακό ζήτημα σχεδόν σε όλη την Αριστερά αλλά μιας και δεν της βγήκε της επίσημης η "αλλαγή", ξεκίνησαν στους κόλπους της μια σειρά διεργασίες. Κομμάτια του ΠΑΣΟΚ αποχώρησαν (ΕΣΠΕ, ΣΣΕΚ κ.λπ.), το ΚΚΕ(εσ.) διαλύθηκε - διασπάστηκε σε ΕΑΡ και ΚΚΕ(εσ.) - Ανανεωτική Αριστερά και το ΚΚΕ αφού επίσης δεν του έκανε τη χάρη το ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιηθεί η πραγματική αλλαγή θυμήθηκε τα μετωπικά σχήματα και τη συνεργασία της Αριστεράς προωθώντας τη πρόταση που αργότερα υλοποιήθηκε με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, τον πρόδρομο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.
Η μπροσούρα που ακολουθεί είναι οι θέσεις του ΚΚΕ(μ-λ) για το ζήτημα της Αριστεράς που δημοσιεύτηκαν το 1987.

Για την κοινή δράση

Το ΚΚΕ(μ-λ) προτείνει και παλεύει για την κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων από την ύπαρξή του σχεδόν! Άλλο τώρα αν έχει επιτευχθεί ή όχι. Πάντως όχι με δική του ευθύνη. Εδώ η μπροσούρα του 1990 με τίτλο:

Να στηρίξουμε την κοινή δράση των πραγματικών αριστερών δυνάμεων ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση και εξάρτηση ΚΚΕ(μ-λ), 1990

Η πάλη ενάντια στην εξάρτηση επιτακτική ανάγκη του σήμερα

Μπροσουράκι του ΚΚΕ(μ-λ) που εκδόθηκε το 1986 για ένα ζήτημα που εξακολουθεί να είναι επίκαιρο! Γράφτηκε σε μια περίοδο, λίγα χρόνια μετά την έναταξη στην ΕΟΚ (νυν ΕΕ) και που το σύνολο σχεδόν της Αριστεράς, και παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις μιλούσε για εξάρτηση της χώρας από τους ιμπεριαλιστές θέτοντας ως σημαντικό ζήτημα την έξοδο από αυτή αλλά και από το ΝΑΤΟ και κάθε άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και το ΚΚΕ αλλά και δυνάμεις που τότε ήταν στους κόλπους του, όπως το ΝΑΡ ή και αυτοί που ακολούθησαν τον ΣΥΝ, ξέχασαν την εξάρτηση και φτάσαν στο σημείο, χωρίς όμως να εξηγούν ιδιαίτερα, να θεωρούν την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα! Το ζήτημα της εξάρτησης, της αποδοχής ή της άρνησή της, είναι κομβικό ζήτημα για τις δυνάμεις που θέλουν να οδηγήσουν το λαό στην ανατροπή αυτού του συστήματος. Δείχνει ουσιαστικά το πως τη βλέπει κανείς αυτή την ανατροπή, αν τη βλέπει!
Το κείμενο το έγραψε ο Ηλίας Καμαρέτσος.